“

Cochabamba (Bolivia), 3 jun (EFE).-de Boliviaanse President Evo Morales, de vergaderingen voorafgaand aan de opening van de algemene vergadering van de OAS met een daad van politiek-folclorico, waar hij zijn proefschrift dat”kapitalisme instort”herhaalt vandaag geopend.

groepen van dansers en muzikanten, gedichten recitadoras en vertegenwoordigers van naburige landen links congregated in de zogenaamde”sociale top”, gehouden voor meer dan één uur in een Colosseum College.

Boliviaanse President bekritiseerd internationale samenwerking Amerikaanse en vooral voedsel donaties als de tarwe aan armen als Bolivia.

’ donatie was niet door solidariteit, samenwerking was niet, maar het was een vorm van overheersing naar het Boliviaanse volk door de maag, zei Morales, op hetzelfde moment bedankte”openbaar”aan de Argentijnse President, Cristina Fernández, uw hulp in dezen:”Ons met faciliteiten, snel verkocht, dus niet missen pan in Bolivia”.

“Helaas, we hebben een kapitalistisch systeem dat nog steeds van kracht is, hoewel in daling. gevoel dat kapitalisme is instortende”, toegevoegd Morales.

organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), de oudste van de regionale mechanismen begint vandaag haar 42a. algemene vergadering met opmerkelijke afwezigheid, met inbegrip van die van de staatssecretaris, Hillary Clinton, en bijna de helft van de ministers van buitenlandse zaken latinoamericanos.

vertegenwoordigers van 34-Amerikaanse landen, Cuba, dat niet wil terug te keren naar de OAS na tientallen jaren van uitsluiting, alle, maar zal bestuderen een voorstel Boliviaanse veiligheid”voedselsoevereiniteit”, het algemene concept dat alle, tot dinsdag, aanvaarden hoewel elk die van verschillende betekenis geeft.

< p> De secretaris-generaal van de OAS, de Chileense José Miguel Insulza, zei in een parallel aan de “sociale top” door Morales vergadering dat voedselzekerheid is “een van de grootste uitdagingen voor de regio”

benadrukt dat in de regio er zijn 53 miljoen Latijns-Amerikanen en de Cariben, 9% van de bevolking, die lijden aan chronische honger, terwijl paradoxaal genoeg verhogen voedselproductie en hun export.