onze CO2-emissies blijven stijgen, jaar na jaar, maar de vegetatie en de oceanen, die bijna de helft van de uitstoot van koolstof die wordt uitgestoten absorberen, momenteel absorberen meer dan voorheen, volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift Nature woensdag.

“Global oceanische en terrestrische koolstof voorraden absorptie is bijna verdubbeld in de afgelopen 50 jaar”, geeft het verslag van vijf onderzoekers aan de Universiteit van Boulder, Colorado (United States).

Deze “koolstofputten” zijn de natuurlijke processen die bijdragen tot de atmosferische CO2 verantwoordelijk voor het ’broeikaseffect’ verwijderen die de planeet oververhitten.

Is voornamelijk van de oceanen, die de CO2 in haar diepten en groenten, met name de bossen op te slaan. De helft van de uitstoot van kooldioxide worden geabsorbeerd in die putjes of oliepompen.

Potentieel en de evolutie van deze processen zijn besproken, en recente studies suggereren dat absorptievermogen, volgens onderzoekers die proberen te kwantificeren van het fenomeen om beter te voorkomen dat de evolutie van de klimaatverandering wordt bewerkt.

Voor het analyseren van de concentraties van koolstof in de atmosfeer over het verstrijken van de jaren en rekening houdend met de uitstoot van menselijke oorsprong, waren in staat om te meten de globale jaarlijkse netto absorptie van de aarde en de oceanen.

Volgens hen deze absorptie is verdubbeld in 50 jaar, vanaf 2,4 miljard ton in 1060 tot 5.000 miljoen in 2010.

“Hoewel niet verwacht dat de absorptie van CO2 door de verhoging van de aarde zonder beperking, er aanwijzingen zijn dat koolstofputten zijn dalende,” vertelde de AFP Ashley Ballantyne, een van de onderzoekers.

“De groei van atmosferische CO2-blijft stijgen omdat de uitstoot van fossiele verhogen of niet koolstofputten”, benadrukt.

CO2-opname door planten en de oceanen is grotendeels gekoppeld aan de druk van de kooldioxide in de atmosfeer en het is logisch, tot op zekere hoogte, resulterend in de toename van de CO2-uitstoot toename de absorptie door het Carter, een onderzoeker hoogtepunten.

Blijven vragen waarop deze globale berekening geen antwoorden, als de scheiding tussen de globale biedt absorptie tussen oceanen en planten, wijst op een andere onderzoeker, Ingeborg Levin, in een aparte commentaar ook gepubliceerd door de natuur.

“Er is een groot verschil als de koolstof is opgeslagen in de reserves zoals de diepe oceanen, waar honderden of duizenden jaren, kan blijven of als geabsorbeerd in jonge bossen, waar hij bleef slechts een paar jaar of decennia, voordat u terugkeert naar de atmosfeer,” merkt deze onderzoeker aan de Universiteit van Heidelberg (Duitsland).

Weergave van Lake Limancoha, in de buurt van het Yasuni National Park, in Ecuador. Onze CO2-emissies blijven stijgen, jaar na jaar, maar de vegetatie en de oceanen, die bijna de helft van de uitgestoten kooldioxide absorberen, absorberen het nu meer dan voorheen, volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift Nature woensdag.