Het uiterlijk van de spoorlijn betekende een revolutie in de consumptie van verse vis.

-Elke Spaans verbruikt een gemiddelde van 35 kilo vis per jaar, boven het gemiddelde Europese consumptie, die is in 22.1 kg/jaar, en ruim boven de gemiddelde mondiale consumptie vis, met 17.1 kg/jaar

-katholieke godsdienst datums als dagen van vasten en onthouding bepaald instellen, dagen waarin de consumptie van vis het meest gangbare alternatief voor de consumptie van vlees en vet van dieren zoogdieren is

-geïmporteerd kabeljauw, goedkope product voor bescheiden klassen maar dat moest worden geïmporteerd als een geheel voor meer dan tweehonderd jaar vanwege het verlies van de politieke macht en militaire van de Spaanse monarchie

BilbaoFebruari 2012.- elke Spaans verbruikt een gemiddelde van 35 kilo vis per jaar, dat wil zeggen boven het gemiddelde Europese consumptie, die is in 22.1 kg/jaar, en ruim boven de gemiddelde mondiale consumptie vis, met 17.1 kilogram per jaar. De cijfers maken duidelijk het gewicht van de vissen in onze voeding. Van die werkelijkheid, Francisco Dehesa, directeur van het gebied van sociale actie van de gemeenteraad van Bilbao en veterinaire vice-voorzitter van de Academie van medische wetenschappen van Bilbao afgelopen donderdag gaf een conferentie onder leiding van titel afzet van vis in de 18e en 19e eeuw ”, genesteld in de geesteswetenschappen week XXXIXgeorganiseerd door de Academie van medische wetenschappen van Bilbao dit jaar onder het motto van generieke zeeën en oceanen ”.

Herinnert aan de specialist aan sinds de prehistorie, de man de vis aan hun dieet, waaruit het soortelijk gewicht van dit voedsel in de evolutie van de mens blijkt heeft opgenomen ”. Francisco Dehesa waarschuwt in deze historische reis, uitgeoefend gewicht door de religieuze voorschriften, omstandigheden die groot belang in de evolutie van voedsel in verschillende regio’s van de wereld hebben gehad. Gerelateerd aan dit aspect, zij eraan herinnerd dat de katholieke godsdienst stellen bepaalde datums als dagen van vasten en onthouding, dagen waarin de consumptie van vis het meest gangbare alternatief voor de consumptie van vlees en vet van dieren zoogdieren is ”.

Op basis van de relatie tussen religieuze normen en consumptie van vis, voert de specialist een onderlinge aanpassing aan het dieet van de Spanjaarden te begrijpen een karakteristiek van hetzelfde fenomeen: consumptie van geïmporteerde kabeljauw, goedkope product voor bescheiden klassen maar dat het moest worden geïmporteerd als geheel meer dan tweehonderd jaar toe te schrijven aan verlies van macht polpolitieke en militaire van de Spaanse monarchie. Deze soorten vissen, uit de Nordic zeeën dicht bij de poolcirkel, was een essentieel onderdeel van het dieet van de Spanjaarden, met name van de van binnenland, met een veel moeilijker toegang tot verse vis aan de bewoners van kustgebieden ”.

De directeur van het gebied van sociale actie van de gemeenteraad van Bilbao gemaakt een summiere beoordeling aan verschillende soorten instandhouding van de vissen voordat het, aan het einde van de 19e eeuw, elektriciteit, ontdekt feit waardoor de grote ontwikkeling van de koel-industrie, dat in eerste instantie deed niet zelfs hebben die energie. Vele vormen van instandhouding van vis van de afgelopen eeuwen blijven vandaag, want het is het geval met de Marinades en gezouten vis zoals kabeljauw, gezouten en vis als sardines geperst, gedroogde of ingeblikte. Echter, andere manieren om te besparen de vis voor marketingactiviteiten zijn verdwenen, zoals het geval met heek in de vorm van cecial ”, de specialist benadrukt.

De vorm van vervoer van voedsel op het moment bepaald voor een groot deel van de aard van de behandeling die de vis niet bederven tijdens het lange vervoer naar de binnenzijde van het schiereiland moet lijden. Speciale belang vis vervoer ridderlijkheid, had meestal muildieren, rijden in de komende decennia vóór de opkomst van de spoorweg, verder vormde een echte economisch en sociaal verschijnsel, die radicaal veranderd de afzet van vis, waardoor toegang tot verse vispopulaties die tot dan bekend was alleen door een zeer beperkt aantal fluviatiele en mariene soorten verse ”.

In overeenstemming met deze realiteit van de consumptie van vis in Spaanse populaties bloeide gemeentelijke markten als echte ruimtes voor de afzet van visserijproducten in steden en Spaanse villa’s, waar verschillende gemeentelijke gezondheidsnormen het patroon hebt gemarkeerd. Producten zoals heek, kabeljauw, tonijn en zeebrasem, zonder te vergeten andere meer bescheiden maar net zo belangrijk in onze voeding en ons gastronomische traditie zoals sardines en ansjovis, gemeenschappelijke producten in de diëten van vandaag zijn geworden ”.