MURCIA, 21 (EUROPA PRESS)

De ambtenaar van de school van psychologen van Murcia, ter gelegenheid van de Werelddag voor de ziekte van Alzheimer, heeft verwoord in een artikel door het hoofd van de eenheid van dementie van het Hospital Universitario Virgen de La Arrixaca, Salvadora Manzanares, die wijst op het belang van beoefenaars in de behandeling van ziekte.

Manzanares afgevraagd “die durven te leven zonder herinneringen, geen ervaring, geen namen van degenen die hem of objecten u omringen”, en die had “dat constant je bent terwijl dat het moet het allemaal worden herhaald”, of “wie wil dat alles u vreemde of verre waren, zelfs zijn eigen spiegelbeeld”.

“Dit en nog veel meer is de ziekte van Alzheimer, een meer of mindere mate alle we over deze neurodegeneratieve ziekte weten.” “Gewoon vragen onze arts, kijken naar een tijdschrift of vinden op het Internet”, wordt het artikel toegevoegd.

Echter verklaren dat de ziekte “is meer dan een medische definitie, is daarom noodzakelijk gedekt door het werk van professionals uit verschillende gebieden voor het behoud van de werking van de patiënt van maanden tot jaar, aangezien de onderliggende ziekteproces kan niet worden gewijzigd, maar gewijzigd”.

In dit verband wijst erop dat de eerste strijd tegen de ziekte “ontdoen zelfs als niet bestaat, dat wil zeggen, tijdens ons leven: lezen, lachen, betreffende ons en nemen van zorg voor ons, maar wanneer ze beginnen te tonen vroege symptomen is van essentieel belang een vroege diagnose”.

Daarom aangespoord te worden zich ervan bewust dat de ziekte van Alzheimer “kan worden gediagnosticeerd definitief alleen na de dood, een histopathologisch onderzoek”. Voegt, nochtans, dat in de klinische praktijk, “we onszelf voor tools die beschikbaar voor ons zeer nauwkeurig bepalen maken moeten zijn als een persoon geheugen problemen”.

Wordt toegevoegd dat de neuropsychologische beoordeling “essentieel in dit proces, evenals zijn evolutie, is omdat we weten met haar cognitieve profiel karakteristiek van de persoon door te analyseren kwantitatief en kwalitatief taken, het tekort en de bewaarde”.

“Dit laat ons toe een eerste differentiële diagnose uitvoeren, studie van de evolutie van de ziekte en implementeren van een aanvullende behandeling aan de drug, dat wil zeggen de cognitieve stimulatie die zal bewaard gebleven vaardigheden verbeteren en stabiliseren, de maximale tijd mogelijk is, de getroffen”, voegt.

Maar deze ziekte, wijst erop, “is niet alleen verwoestende om wie heeft, ook voor degenen die op haar rond maken is weer van essentieel belang de rol van de psycholoog op het moment dat het communiceert de diagnose, alsook bij het beheer van de ziekte tijdens het proces en, niet in het minst te maken dat de verzorger leert te verzorgen van zichzelf”.

Op de dag van de raadpleging, legt uit dat “er veel gevallen die worden gepresenteerd zijn, elk met zijn bijzonderheden, maar alles met de gemeenschappelijke noemer van profiteren van het werk van een multidisciplinair team, waarin de psycholoog, in hun verschillende specialiteiten, een fundamentele rol speelt”.

“Vergis je niet, de veroudering is een onvermijdelijk proces, laten we meer gezond en plezierig mogelijk worden sinds dit prachtige beroep”, bepaalt.