<!-google_ad_section_start–>

door te schrijven en en Reuters

new YORK (Reuters gezondheid) – niet alle vetzuren

verzadigde (AGS) zijn hetzelfde. Een nieuwe studie toont aan dat

verschillende AGS hebben tegengestelde effecten wanneer we van spreken

type-diabetes 2.

The AGS paar keten worden geassocieerd met een verhoging van de

risico voor diabetes type 2, terwijl de AGS van

oneven ketting en lange keten die betrekking hebben op een

vermindering van deze risico.

“onze resultaten erop wijzen dat verschillende AGS

“

betrekkingen met metabole risico spreads. “Daarom,

Zorg ervoor dat alle de AGS nadelige gevolgen hebben, zoals altijd

is opgetreden, niet wordt beschreven in hun potentiële heterogene effecten”,

zegt in Lancet Diabetes en endocrinologie Dr. Nita

Forouhi, van de Universiteit van Cambridge, Verenigd Koninkrijk.

Dr. Dariush Mozaffarian, Dean van de school Friedman

voeding en beleid op Tufts University, Boston, en auteur van

een commentaar op de studie, is het ermee eens: “we moeten verlaten

“

classificaties en het nutteloze beleid dat we met bouwen

ruwe nutriënt chemisch verwant groeperingen

(es decir, la grasa totale saturada) en hun mogelijke effecten of

bewezen in gevaar, die, samen met de onzekerheid

wetenschappelijke, verwart consumenten en de industrie geeft

mogelijkheden voor manipulatie, en streven naar gidsen

potentiële effecten van bewijsmateriaal gebaseerde voedsel

“

in klinische resultaten”, aldus.

Forouhi team gebruikte de EPIC-interactie studie op

12.403 gevallen van diabetes type 2 in acht Europese landen voor

evalueren van de koppelingen tussen het AGS fosfolipidicos bloed

en recente-onset type 2-diabetes.

Na het overwegen van andere risicofactoren, de AGS van keten

paar geanalyseerd (myristinezuur, palmitinezuur en zuur

Stearine) aanzienlijk werden geassocieerd met de

diabetes type 2 incidentele (HR voor 1 SD verschil,

respectievelijk 1.15; 1,26 en 1.06).

In plaats daarvan, de oneven keten AGS (pentadecanoic zuur en

zuur heptadecanoico) werden omgekeerd geassocieerd met de

diabetes type 2 incidentele (HR voor 1 SD verschil, 0.79 en

0.67). Hetzelfde gebeurde met de AGS van lange keten (zuur

arachidonic, beheenzuur zuur, tricosanoico zuur en zuur

lignoceric), met HR 0.72 aan 0.81.

Resultaten waren “robuust” in alle landen en in de

bereik van gevoeligheidsanalyse.

Mozaffarian zei dat als het team beoordeeld de correlatie

voedsel, de oneven keten AGS werden geassocieerd

voornamelijk met zuivelproducten, “zoals verwacht”,

terwijl de AGS paar keten werden meer

sterk met “de-novo lipogenesis activators, zoals

“

alcohol, frisdranken, en de paus, met bronnen

“

direct, zoals vlees, boter en kaas eten”.

“de AGS van zeer lange keten werden meer flauw

“

die is gekoppeld aan het dieet dan met andere AGS (hoewel de relatie meer

sterke kwam met noten / zaden, die is een van

hun voedselbronnen), suggereert dat de determinanten

metabole kon worden vooral relevant voor de AGS van

“

lang bloed keten”, aldus.

Voor Forouhi en haar team, de resultaten show “de

“”

belang van de erkenning van deze vetzuren subtypen”.

Bron: Lancet Diabetes Endocrinologie, 2014.

<!-google_ad_section_end–>